Wersja programu fdisk przeznaczona dla systemu Linux różni się od
wersji DOS-owej, więc aby uniknąć pomyłek, dokładnie czytaj wszystkie
wyświetlane komunikaty.
Jeśli nie
wyszczególnisz nazwy dysku, fdisk
przyjmie, że chodzi Ci
o pierwszy dysk w systemie. Możesz oczywiście podać, który dysk zamierzasz
dzielić na partycje, na przykład jeśli ma to być drugi dysk IDE, powinieneś
wydać polecenie:
fdisk /dev/hdb
Dyski IDE, ESDI i RLL nazywają się /dev/hda, /dev/hdb
itp., natomiast dyski SCSI /dey/sda,
/dev/sdb itd. W systemie
może być do siedmiu dysków SCSI, więc ostatni z nich nazywałby się /dev/sdg
(niektóre karty
kontrolerów umożliwiają obsługę jeszcze większej liczby urządzeń!).
Jak wspomniano wcześniej, polecenia
linuxowego programu fdisk różnią się od polecenia w wersji DOS-owej.
Najważniejsze z nich to:
d usunięcie istniejącej partycji,
I wyświetlenie
wszystkich dostępnych typów partycji,
n utworzenie nowej partycji,
p wyświetlenie aktualnej zawartości tablicy partycji,
q wyjście z programu bez zapisywania zmian,
t zmiana typu partycji,
v weryfikacja tablicy partycji,
w zapisanie zmian i wyjście z programu.
Powinieneś najpierw przejrzeć aktualną
zawartość tablicy partycji, aby upewnić się, że odpowiednie wpisy są prawidłowe.
Jeśli posiadasz partycję systemu DOS, powinna być ona widoczna. Jeśli założyłeś
wcześniej partycje linuxowe pod kontrolą systemu DOS, one również powinny być
widoczne, choć będą miały niewłaściwy typ.
Nie powinieneś używać linuxowego programu fdisk do
tworzenia partycji dla innych systemów operacyjnych. Partycje dla DOS-u utwórz
DOS-owym programem fdisk, ponieważ utworzone
przez wersję linuxową nie zostaną prawidłowo rozpoznane.
p
OdpowiedzUsuń